mocna nieostrość, z tego miejsca jeszcze cię nie oglądałem, falujesz jak ciepło budynków, jak ich wnętrze pełne zasypiających oczu   to pewnie przez deszcz rozciągający bloki: w bok, w ziemię, w niebo wymyte betonowe fasady, lśniące tynki, opadające wilgotne dachy   jesteś teraz jak powódź  zarażających się głębokością kropli, topisz odbicia podobnych twarzy, w jedną… Czytaj dalej →

Czerwony Mercedes klasy A powoli przetoczył się polną drogą i zatrzymał nad brzegiem rzeki. Wydawał przy tym różne dźwięki: od skrzypnięć przez piszczenie i uderzanie o siebie metalu. Zjadająca go od spodu rdza z daleka wyglądała na zabłocenie, ale mogę przysiąc, że coś z niego odpadło, po tym jak dwóch dobrze ”zrobionych” panów trzasnęło drzwiami…. Czytaj dalej →

mgła we mnie weszła i jestem zamglony, podszyty białą chustą wyszarpaną z nocy, zapastowany na przezroczysto, lśniący bez koloru zmieniony w mleko księżyca wlewane do koryta rzeki pełne brzegi, ja pełny, jasny, rozpędzony światłem zimny ogień skrzypiąca mgła jak śnieg, nadchodzi mróz świtu, ciekawe, co się stanie kiedy stopi się ta biel czy jeszcze zostanę… Czytaj dalej →

Z natury, ale również przekonań jestem przeciwnikiem jakichkolwiek segregacji (może poza jednym, że ludzi trzeba dzielić na mądrych i głupich). Jednakże ostatnimi czasy ja oraz moi przyjaciele zostali wtłoczeni do kategorii “Słoik”. Uszczypliwości, złe słowa, próba poniżenia – sam nie wiem dlaczego. Jakoś tak wewnętrznie nie mogę pozostać obojętny. Chociaż do tego określenia za cholerę… Czytaj dalej →

Idę sobie rano do pracy, mijam znajomy sklep, który jako jedyny w okolicy nadal ma zimne piwo (nie wiem dlaczego przyszło mi do głowy właśnie takie skojarzenie), rozkrzyczane dzieciaki, pada drobny deszcz i wydaje się, że się jeszcze nie rozwidniło – tak ciemno! Idę wolno i słyszę za sobą drobne kroki. Szybkie kroki. Szpilki wystukują… Czytaj dalej →

lubię jak przykładasz swoje stopy do moich pleców wygiętych w łuk, lubię jak przechodzą przez żebra do serca   wanna mojej krwi, kąpiel czerwonych ust, piana jęków do mycia oczu, szczotka zadrapań do rąk, do zaczesania resztek skóry  w gąbczasty uścisk   lubię jak się tam zamykasz mówisz: z zimna, mówisz: znikam, mówisz: nigdy cię… Czytaj dalej →

od nowa powinno żyć się bez śmierci, jak z wyłączonym cieniem, z ulubionym cukierkiem o smaku skóry, co rozpuszcza się w kieszeni by nadal być ciepłym   bez równowagi  po cienkiej linie chodników, boso w góry klatek schodowych, do wind mających jeden przycisk dla niewidomych podpisany: dom   w kolejkach po świeże kości do zmielenia, … Czytaj dalej →

gdzie jutro pójdziesz, a umiesz odchodzić na zawsze, gdzie jutro wymieszasz zielony z czarnym, aż wyjdzie ci niezmącona noc   komu przyjdziesz do głowy na chwilę, jakbyś się zgubiła, i w pustostanie jego czaszki  zmieścisz całe swoje życie przygotowane do kolejnej przeprowadzki   klej do powiek  trzymasz w zdjęciach,  w zepsutym ujęciu, one prawie w… Czytaj dalej →

Wylądowałem na zupełnym pustkowiu, miejscu o nazwie: Nigdzie to właśnie tu, Nigdzie – jeszcze 3 km, Jeżeli nie byłeś w Nigdzie to czeka cię masa zabawy: mamy baseny, masaże, kort, siatkę do piłki ręcznej, a dla amatorów zwierząt, konie, małego królika, 3 kozy, dziką gęś i szczeniaki kierownika sekcji zajmującej się koszeniem trawników. Dziwne miejsce…. Czytaj dalej →

jeżeli położę te litery w poziomie  wyjdzie: usta, a jeżeli w pionie staną się zachwytem nad nimi   linia złożona  z  mocnych sylab  jak wyprostowane ramię otoczone przecinkami paznokci, a te wbite powodują szramy wersów, z których wypływają śliskie słowa   i jakbym nie tworzył zdań całych, i używał do tego tylko zmysłów ciągle mi… Czytaj dalej →