wyobraźnia zabliźnia mi się białym światłem,

ledwo widzę…

a tak naprawdę, to nigdy nie próbowałem cię dotykać

samymi paznokciami,

olej ze słońca nawilża mi dłonie

i się wymykasz

nosisz ubranie z prostych ruchów,

spod nich wystają namacalności

na kształt stężonej lawy,

dostęp do ciebie wydaje się łatwy

wystarczy rozebrać cię z niedoskonałości

obraz zlewa się po drugiej stronie szyby

różowa krew wydziela rany

dla każdej z dłoni,

każda tamuje śmiertelne pocałunki,

każda robi ciemne ślady,

potem z zachwytem mówię,

że nie udało się tego uratować

tępym narzędziem

do wyrywania włosów

staram się zwrócić uwagę,

boli każdy ruch głowy,

a najlepiej wychodzi mi to w nocy

kiedy masz zamknięte oczy

zabliźnia się białe światło na tobie,

tak to sobie wyobrażałem,

bez umiaru,

przykręcony do twojego karku

zimnymi palcami