zostawiła mu tyle włosów leżących na zlewie, że pomyślał: odłożyłaś je na później przez zwykłe roztargnienie ciemny wir pełen pojedynczych strumieni, wilgotnych sznurów zwisających na białym brzegu, macek lepkich z rozdwojonymi końcówkami, bez szans na to, że wylądują jeszcze kiedykolwiek w jego ustach zastanawiało go czy ma je wepchnąć w czarną dziurę odpływu czy zostawić, żeby… Czytaj dalej
Nie miałem pojęcia co to znaczy samotność. Co to znaczy mieć wreszcie święty spokój, który wcale nie jest święty. W byciu samemu nie ma nic świętego, ani męczeńskiego, przewrotnego czy też bohaterskiego. To tylko moment, w którym wszystko się zatrzymało. Z przerażeniem patrzę na swój pusty pokój, który przypomina mi pawilon dla zwierząt. Pawilon dla… Czytaj dalej
Czasami noc jest tam tak głęboka, że ma się wrażenie, iż samemu staję się ciemnością. Elastycznym odmętem, w którym odbijają się różne dźwięki. Bynajmniej nie jest pusta. Jest przesiąknięta ciepłym wiatrem i szumem rzeki. Wywołuje zawrót głowy i uczucie podobne do tego, gdy zbyt szybko się wstanie. Traci się orientację, prawie upada, a przed oczami… Czytaj dalej
w kartonach leżakują czarno-białe kształty stykają się ze sobą błyszcząca powierzchnią, która pozwala im na pokonywanie grawitacji ubrane w lekkie rozmycia przedstawiają zmarnowane spojrzenia zdjęcia zapełnione konstelacjami zamkniętych oczu, przez które widać tylko to, czego się kiedyś nie chciało młodość utrwalona mignięciem wsiąkła w papier, którego rogi zaczynają dążyć do siebie,… Czytaj dalej
przez niedomknięte żaluzje dociera światło w jasnych pasach tnie w równe plastry stopy zawinięte w sen rozłupanemu w ten sposób wypada zamknąć oczy, żeby nie patrzeć przez piekący kryształ potu to cholernie boli kiedy echo słońca powtarza cięcia napuchniętym ciepłem szyby niby to żaden wysiłek leżeć w koleinie łóżka niby to… Czytaj dalej
pozostał tylko nowotwór niedopowiedzeń, czarna gruda trudna do przełknięcia nie przewidziałem zaburzeń układów współczulnych, chichotów poutykanych w klawiaturę ile w tym było niepozorności, symulowanych spotkań opartych na słowie: może załamanie, gdzie odrywa się czasowniki z przemieszczeniem w inne zdania i na prześwietleniu widać jak niewiele trzeba żeby oddzielić siebie od kości,… Czytaj dalej
nawet nagość nieba nie zgęstnieje teraz, nawet się nie splącze z łąką zimnym deszczem, nawet wstęga drogi opętana pyłem nie wzniesie się wyżej niż mam teraz usta jakiż łatwy to łup dla pustyń, zakopane w piachu trupy pocałunków, nieruchome fałdy mięśni pozbawione śliny co pękają nawet wtedy kiedy nic nie mówisz ileż bym dał… Czytaj dalej
pan tutaj nie leży, proszę pana tu się chowa nie takie ciała a pan mi tu się tak… bezpańsko rozkłada, że idzie kości policzyć, że idzie w dziurę brzucha włożyć szmatę nocy, żeby się pan wypchał tym swoim spokojem tu przynosi się słowa lekko nadużyte, żeby ich doszczętnie nie zniszczyć, a pan mi tu… Czytaj dalej
Maryśka była moją znajomą z lat młodości. Uciekała z rodzinnego miasta zostawiając za sobą bezpieczne, prowincjonalne życie. Nie mam zielonego pojęcia co robiła przez ostatnie piętnaście lat, w sumie to mało mnie to obchodziło. Odnalazła mnie, zadzwoniła i koniecznie chciała się spotkać. Wróciła jako zupełnie inna kobieta, ja też byłem już zupełnie kimś innym. Przyjeżdżała po… Czytaj dalej
mieszkać tu to tak jakby wynająć sobie nieswój czas nie moja firana włazi do łóżka, a jej koronkowe, puste źrenice przyglądają się jak czytam nie moje ściany gniotą przed sobą gromady cieni tak mocno, że zamieniają je w tłustą plamę nocy da się tylko mnożyć milczenie, przez kąty, linie, piony i poziomy… Czytaj dalej