ten słony

kożuch upałów

rzucony na plecy drzew

ten nasycony gęsta mazią słońca

sen zastygających ulic

ta otwarta na syk pary

dziura nocy

zapamiętują jak się męczę,

jak się wyolbrzymiam w przekleństwach

odwrotnie do tego co czuję

i jeżeli stanie się bezwietrznie,

jeżeli będzie trudno oddychać,

ta szara mielizna chmur

przypełźnie tu na stałe

wtedy słowa bez wody

będę wypluwał kamieniami

przywiązanymi do szyi