tnie w równe plastry

stopy zawinięte w sen

rozłupanemu w ten sposób

wypada zamknąć oczy,

żeby nie patrzeć

przez piekący kryształ potu

to cholernie boli

kiedy echo słońca

powtarza cięcia

napuchniętym ciepłem szyby

niby to żaden wysiłek

leżeć w koleinie łóżka

niby to żaden strach

mieć napromieniowaną skórę,

która pokornie zamienia się blask

a więc tak wygląda zastyganie

obrzydliwa nieruchomość

lęk przed płaczem gorącym szkłem