pan tutaj nie leży,

proszę pana

tu się chowa nie takie ciała

a pan mi tu się tak… bezpańsko rozkłada,

że idzie kości policzyć,

że idzie w dziurę brzucha włożyć szmatę nocy,

żeby się pan wypchał tym swoim spokojem

tu przynosi się słowa

lekko nadużyte,

żeby ich doszczętnie nie zniszczyć,

a pan mi tu z tym: nie i nie

jakby modlitwa, która o nic nie prosi

to klasa piąta ziemi,

proszę pana

przez nią przecieka krew,

przez nią masa mięśni jest w stanie

zamienić się w kamień

to rzadka ziemia, w której rozpuszcza się szczątki marzeń

a pan mi tu leży i mówi:

nie

może

kiedyś

przed świtem

odejdę

pan jest jak plama rtęci,

amalgamat lęków,

po odparowaniu zostają same śmieci

pan tutaj nie leży

proszę pana

zarazi się pan zimnem,

nadmiernym brakiem światła,

katarem niepotrzebnych zmartwień

to nie tak się robi:

najpierw trzeba przejść swoje,

żeby się potem wygodnie położyć