drzazgi chmur zapalone słońcem

powodują wyłomy w niebie,

a na ich końcach,

tych co szorują o wierzchołki drzew

tli się nadchodząca ciemność

i przez to rozdarte sklepienie

pozbawione białego tynku gwiazd

kapią popsute konstelacje

prosto w wiosenną rzekę

w jej rozsypane włosy

wpadają pasożyty błysków i lśnień

przeobrażające się w odbicie

kłębi się to,

przemienia,

w jedno gęste, zsiadłe zimno

skrapla w moim oku

drażniącym płynem senności,

i zmienia w tkliwą zaćmę oddechów

surowe mięso zmierzchu oczekuje

robaczywych promieni świtu,

przyjdą i po mnie,

tylko muszę dopłynąć do brzegu

Picture by Barry Hillton