Idę sobie rano do pracy, mijam znajomy sklep, który jako jedyny w okolicy nadal ma zimne piwo (nie wiem dlaczego przyszło mi do głowy właśnie takie skojarzenie), rozkrzyczane dzieciaki, pada drobny deszcz i wydaje się, że się jeszcze nie rozwidniło – tak ciemno! Idę wolno i słyszę za sobą drobne kroki. Szybkie kroki. Szpilki wystukują… Czytaj dalej →

lubię jak przykładasz swoje stopy do moich pleców wygiętych w łuk, lubię jak przechodzą przez żebra do serca   wanna mojej krwi, kąpiel czerwonych ust, piana jęków do mycia oczu, szczotka zadrapań do rąk, do zaczesania resztek skóry  w gąbczasty uścisk   lubię jak się tam zamykasz mówisz: z zimna, mówisz: znikam, mówisz: nigdy cię… Czytaj dalej →

od nowa powinno żyć się bez śmierci, jak z wyłączonym cieniem, z ulubionym cukierkiem o smaku skóry, co rozpuszcza się w kieszeni by nadal być ciepłym   bez równowagi  po cienkiej linie chodników, boso w góry klatek schodowych, do wind mających jeden przycisk dla niewidomych podpisany: dom   w kolejkach po świeże kości do zmielenia, … Czytaj dalej →

gdzie jutro pójdziesz, a umiesz odchodzić na zawsze, gdzie jutro wymieszasz zielony z czarnym, aż wyjdzie ci niezmącona noc   komu przyjdziesz do głowy na chwilę, jakbyś się zgubiła, i w pustostanie jego czaszki  zmieścisz całe swoje życie przygotowane do kolejnej przeprowadzki   klej do powiek  trzymasz w zdjęciach,  w zepsutym ujęciu, one prawie w… Czytaj dalej →

Wylądowałem na zupełnym pustkowiu, miejscu o nazwie: Nigdzie to właśnie tu, Nigdzie – jeszcze 3 km, Jeżeli nie byłeś w Nigdzie to czeka cię masa zabawy: mamy baseny, masaże, kort, siatkę do piłki ręcznej, a dla amatorów zwierząt, konie, małego królika, 3 kozy, dziką gęś i szczeniaki kierownika sekcji zajmującej się koszeniem trawników. Dziwne miejsce…. Czytaj dalej →

jeżeli położę te litery w poziomie  wyjdzie: usta, a jeżeli w pionie staną się zachwytem nad nimi   linia złożona  z  mocnych sylab  jak wyprostowane ramię otoczone przecinkami paznokci, a te wbite powodują szramy wersów, z których wypływają śliskie słowa   i jakbym nie tworzył zdań całych, i używał do tego tylko zmysłów ciągle mi… Czytaj dalej →

uczę oczy moje, aby aportowały światło   lubię być wtedy obojętny na to co znoszą pod nogi   dotykam tylko to, co nie spadło z nieba, tylko to, co jest ciemne na zewnątrz   i wtedy zbrodnia na cieniu przez oskórowanie nie robi nikomu krzywdy   to cieszy mnie niezmiernie, że widzę obrany z patrzenia … Czytaj dalej →

nie jest to taka lekkość co zmienia się w spokój, trochę jak płytki sen spadający w głąb nocy, nie ma to blizn ani ran tylko przesiąknięte bandaże kryjace nieudaną zamianę czarnej krwi w bordową nie czuje tego, nie zmienia mnie w innego, nie buduje we mnie dróg uporządkowanych w skrzyżowania, nie ma we mnie kształtu… Czytaj dalej →

wpływam na burzę łodziami z oczu   znów widzę przeszklony, zmącony, leniwy wir kropel   rozebrane z powiek, rozwleczone na liście, zamienione w rzekę   ratuję dłonie od utopienia zaciskając palce na obręczy słońca i czekam, aż się przepalą nici mięśni   wszędzie mielizny między chmurami, wyspy granatowego koloru zasypane piorunami   zostaje płynąć z… Czytaj dalej →